آنهایی كه وقتی هستند، هستند وقتی كه نیستند هم نیستند. حضور عمده آدم‌ها مبتنی بر فیزیك است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست كه قابل فهم می‌شوند بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند.

آنانی كه وقتی هستند، نیستند وقتی كه نیستند هم نیستند «مردگانی متحرك در جهان» ، خود فروختگانی كه هویتشان را به ازای چیزی فانی واگذاشته‌اند. بی‌شخصیت‌اند و بی‌اعتبار، هرگز به چشم نمی‌آیند، مرده و زنده‌شان یكی است.

آنهایی كه وقتی هستند، هستند وقتی كه نیستند هم هستند «آدم‌های معتبر و باشخصیت»، كسانی كه در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودشان هم تاثیر خود را می‌گذارند كسانی كه همواره در خاطر ما می‌مانند، دوستشان داریم و برایشان ارزش قائلیم.

آنهایی كه وقتی هستند، نیستند وقتی كه نیستند، هستند «شگفت‌انگیز‌ترین آدم‌ها ». در زمان بودنشان چنان قدرتمند و باشكوهند كه ما نمی‌توانیم حضورشان را دریابیم اما وقتی كه از پیش ما می‌روند نرم‌نرم و آهسته آهسته درك می‌كنیم . باز می‌شناسیم، می‌فهمیم كه آنان چه بودند. چه می‌گفتند و چه می‌خواستند. ما همیشه عاشق این آدم‌ها هستیم. هزار حرف داریم برایشان اما وقتی در برابرشان قرار می‌گیریم، گویی قفل بر زبانمان می‌زنند. اختیار از ما سلب می‌شود. سكوت می‌كنیم و غرق در حضور آنان مست می‌شویم و درست در زمانی كه می‌روند یادمان می‌آید كه چه حرف‌ها داشتیم و نگفتیم. شاید تعداد اینها در زندگی هر كدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.

قیصر امین پور

بعضی از کتاب‌ها ساده می پوشند
و بعضی لباسهای عجیب و غریب و رنگارنگ دارند.
بعضی از کتاب‌ها برای ِ ما قصه می‌گویند تا بخوابیم.
و بعضی قصه می‌گویند تا بیدار شویم،
بعضی از کتاب‌ها تنبل هستند
و بعضی از کتاب‌ها زیاد می خوابند و همیشه خمیازه می کشند.
بعضی از کتاب‌ها شاگرد اول می شوند و جایزه می گیرند.
بعضی از کتاب‌ها مردود می شوند و بعضی تجدید.
بعضی از کتاب‌ها تقلب می‌کنند،
بعضی از کتاب‌ها دزدی می‌کنند!
بعضی از کتاب‌ها به پدر-و-مادر ِ خود احترام می‌گذارند.
و بعضی حتی نامی هم از پدر-و-مادر ِ خود نمی‌برند.
بعضی از کتاب‌ها هرچه دارند، از دیگران گرفته اند.
بعضی از کتاب‌ها هرچه دارند به دیگران می‌بخشند.
و بعضی از کتاب‌ها فقیر اند و بعضی گدایی می‌کنند.
بعضی از کتاب‌ها پرحرف اند، ولی حرف برای ِ گفتن ندارند،
و بعضی ساکت و آرام اند ولی یک عالم حرفِ گفتنی در دل دارند.
بعضی از کتاب‌ها بیمار اند،
بعضی از کتاب‌ها تب دارند و هذیان می‌گویند.
بعضی از کتاب‌ها را باید به بیمارستان برد تا معالجه شوند
و بعضی را به تیمارستان برد.
بعضی از کتاب‌ها، کودکانه و لوس حرف می‌زنند.
و بعضی از کتاب‌ها فقط غر می‌زنند و نصیحت می‌کنند.
بعضی از کتاب‌ها دوقلو یا چندقلو هستند.
بعضی از کتاب‌ها پیش از تولد می‌میرند.
و بعضی تا ابد زنده هستند .
بعضی از کتاب‌ها سیاه پوستند،
بعضی سفید پوست و بعضی زردپوست یا سرخ پوست.
بعضی از کتاب‌ها به رنگ پوست و پوتین خود افتخار می کنند و رنگ دیگران را مسخره می کنند...

شما کدام گروه از کتابها را خوانده اید؟

بالاخره انتظار به پایان رسید....

کتابخانه خیر ساز شادروان امیر مسروری در تاریخ 29/04/1392 با حضور مسئولان استانی و محلی و جناب آقای مسروری افتتاح گردید.

این مرکز به عنوان اولین کتابخانه این شهر و تنها مرکز فرهنگی محسوب می شود.

اهالی خوشحال بودند که پس از سالها این ساختمان تجهیز و آماده بهره برداری شد.

بیشتر از همه حاج محمدعلی مسروری خوشحال و مسرور بود همان خیر کتابخانه ساز که بیش از 150میلیون هزینه کرده است به یاد جوان ناکامش شادوران امیر مسروری. روحش شاد.

مساحت کل زمین 680متر و زیر بنا 550مترمربع است .

تجهیزات ارسالی از اداره کتابخانه استان خراسان رضوی نیز خیلی عالیست .

اما آنچه می طلبد استقبال بیشتر و بیشتر همشهریان عزیز از این همه تلاش و کوشش.

خسته نباشی ای خیر مسرور:

تصاویر به ترتیب از سمت راست:حاج آقا مسروری(خیر کتابخانه ساز)-جناب کرمی(معاون اداره کل کتابخانه های خراسان رضوی)-جناب عادلی فر(بخشدار مرکزی )

زبان  قاصر است از این همه بزرگواری .اما هدایای ما را به رسم یاد بود داشته باشید باشد که به مصداق آیه شریفه "من لم نشکر المخلوق لم یشکر الخالق" باشد که تشکر ویژه را از خداوند متعال داشته باشید . آرزوی  شادی روح آن عزیز سفر کرده مرحوم جوان ناکام امیر مسروری را از درگاه خداوند منان خواهانیم

اهدای تابلو آیه الکرسی توسط جناب کرمی به حاج اقا مسروری

بجاست از زحمات بی شائبه جناب آقای رضوانی مقدم بخشدار عطاملک و آقای محمد ملکوتی اصل دهیاری حکم آباد تشکر ویژه ای داشته باشم.امیداست این آغازی باشد برای قدمهای بیشتر در راستای ترویج  فرهنگ کتاب و کتابخوانی.

محمد تقی رضوانی بخشدار عطاملک